अमेरिका खबर इडिटरियल
आगामी महिना अक्रोनमा चलचित्रकर्मीहरुको समूहले भुटानी शरणार्थीहरुको संघर्षबाट प्रेरित नाटकको शुटिङ गर्ने छन् । अनि यो एउटा कथा हो जुन विश्वभरबाट आएका आप्रवासीहरूमा लागू हुन सक्छ।
चलचित्र “रबर सिटी” का लागि श्रवणहरू विगत केही सप्ताहन्तमा रबर सिटीमा आयोजना गरिएको थियो। कलाकार मात्र होइन, गायक तथा संगीतकार पनि । फिल्मले एक्रोनमा बसेका भुटानी आप्रवासीहरुको तीन पुस्ताको कथा र उनीहरु प्रत्येकले नयाँ देशमा आफ्नो पहिचान कसरी पाउँछन् भन्ने कथा सुनाएको छ । लेखक–निर्देशक बिनोद पौडेलको यो दर्शन हो। उनको जन्मथलो नेपालका प्रशंसित चलचित्रकर्मी हुन्। उनले “बुलबुल” – सन् २०१९ मा एकेडेमी अवार्ड्सका लागि आफ्नो देशको आधिकारिक प्रवेशलाई सघाए।
“म नेपालबाट आएको हुँ, तर भुटानबाट धेरै मानिस आएको देखेको छु र उनीहरुले संघर्ष गरिरहेका छन्। सजिलो छैन, वास्तवमा । उदाहरणका लागि, अचानक तपाईं बिहान उठ्नुहुन्छ र कसैले तपाईंलाई यसो भन्छ, ‘यो तपाईंको देश होइन। आऊ, जाऊ ।’ यो मेरो लागि सुरुको बिन्दु थियो । मैले यो कथा सुनाउनु पर्ने थियो।”
एक्रोनको भुटानी र नेपाली जनसंख्या बिगत एक दशकमा बिस्फोट भएको छ । पौडेल यहाँ को ठुलो संख्यामा दक्षिण एशियालीहरु का कारण शहर प्रति आकर्षित भएका थिए ।
“तिनीहरू यहाँ आए र शहरलाई जीवन दिन थाले। तिनीहरूले आफ्नो जीवन बिताउन र थुप्रै संस्कृतिहरू दिन थाले। अनि त्यो हाम्रो चलचित्रको पृष्ठभूमिमा रहेको सुन्दर भाग थियो। तर यसको साथै, मुख्य झगडा भनेको एउटै परिवारका यी तीन व्यक्तिहरू र तिनीहरूले सामना गरिरहेका कष्टहरू हुन्।”
चलचित्र “रबर सिटी”मा रैथाने दक्षिण एशियाली दुवैका साथै पश्चिममा हुर्केका मानिसहरूको भूमिका रहेको छ। सादिया सलेमको जन्म पाकिस्तानमा भएको थियो तर उनले आफ्नो जीवनको अधिकांश भाग क्यानाडामा बिताएकी थिइन्। उनी हड्सनमा बस्छिन् र चलचित्रमा भाग लिन श्रवण गर्छिन्। भुटानी शरणार्थीहरुको संघर्षको बारेमा आफूले धेरै कुरा सिकेको उनको भनाई छ – र अमेरिका आउँदा अन्य समुदायले कसरी फरक फरक अनुभव बटुलेका छन् ।
“मेरो विचारमा यो तपाईंको परिस्थिति, तपाईं कहाँबाट आउनुभएको हो, [वा] तपाईंकस्तो देखिनुहुन्छ, त्यसको आधारमा फरक हुन्छ। उदाहरणका लागि, सिरियाली शरणार्थीहरू: तिनीहरू सर्वोत्तम अवस्थाबाट आउँदैनन्, तर सायद तिनीहरूको पछिल्लो पुस्ताले अलि राम्रो आत्मसात गर्न सक्षम हुन्छ किनभने – शारीरिक रूपमा – जुन अलि बढी मिश्रण गर्न सक्छ। मेरो बुझाइबाट भुटानीहरू [पुस्तादेखि पुस्तासम्म] विस्थापित भएका छन् जस्तो देखिन्छ। त्यसैले त्यसले कुनै न कुनै असर पार्छ।”
‘तस्विरमा एउटा भाषा’ले
चलचित्र को बजार को लागि सहयोग गर्नु भनेको दक्षिण एशियाली नभएर नेपाली भाषा नबोल्ने व्यक्ति हो। विगतमा, लाशिला हावेलले क्लिभल्याण्ड सिटी काउन्सिलम्यान बाशीर जोन्सका लागि परियोजनाहरूमा काम गरेकी छिन्। अब, उनी अर्कै भाषामा केही कुरा सामना गर्दैछिन् – तर उनी अझै पनि सन्देश अनुवाद हुनेछ भन्ने महसुस गर्छिन्।
“चित्रहरूमा यो एउटा भाषा हो। मानिसहरूले यसलाई हेरेर यसको अर्थ बुझ्न सक्छन्। त्यसैले तपाईंले त्यसको माध्यमबाट एउटा कथा सुनिरहनुभएको छ र तपाईंले शब्दहरू प्रयोग गर्नु पर्दैन।”
प्रकाश नाउबाग सहमत छन् । उनी एक दशक अघि नेपालबाट अमेरिका आएका थिए। उनले केही फिल्मको प्रि–प्रोडक्सनमा सहयोग गरिरहेका छन्। उनी “रबर सिटी” चलचित्रले अमेरिकाका दक्षिण एसियालीहरूका लागि के अर्थ राख्छ भन्ने कुराको संक्षिप्त विवरण दिन्छन्।
“[यो] चलचित्रको साथसाथै हामी आफ्नो कथा पाउन सक्छौं। हाम्रो कथा मात्र होइन, मेरो कथा,” उनले भने। “हरेकव्यक्तिले ‘मेरो कथा यही हो’ भन्ने कुरा बोल्नेछन्।”
त्यस कथामा उत्पादन भइरहेको छ। पौडेलले व्यावसायिक प्राविधिक कर्मचारीसँगै काम गर्न धेरै स्वयंसेवक खटाएको बताएका छन्। मुख्य फोटोग्राफी पूरा भएपछि, उनले फुटेजलाई समाप्त गरिएको उत्पादनमा प्रशोधन र सम्पादनका लागि कोष जुटाउन सुरु गर्नेछन्।
यो न्यूज WKSU बाट साभार गरिएको हो । Original source: भुटानी शरणार्थी कथा ‘रबर सिटी’का लागि अक्रोनमा फिल्मिङ सुरु | WKSU
